Tja. Maanden lang heb ik een teruggetrokken bestaan geleid. Want corona. Ik heb maanden lang nauwelijks vrienden en familie ontmoet, ben niet uitgegaan, heb niet in restaurants gezeten, heb geen feestjes bezocht, heb niet gevlogen, heb drukke plekken in het algemeen gemeden en heb mij netjes aan de 1,5 meter afstand gehouden. Daarbij heb ik mij 3 slagen in de rondte gewerkt om al mijn werk om te zetten naar online varianten. Deze zomer was ik volledig uitgeput en daarom te moe om op vakantie te gaan.
Maanden lang heb ik mijn handen stuk gewassen, winkelwagentjes gedesinfecteerd en daar waar nodig mondkapjes gedragen. Ik heb mijn dienstreizen en vakantiereizen gecanceld, want veel mensen bij elkaar op luchthavens en in vliegtuigen, of veel mensen bij elkaar in hotels en langs zwembaden, dat verhoogt allemaal het risico op wederzijdse besmetting.
Daarom heb ik met lede ogen aangezien hoe sommige anderen zich gedroegen.
Veel mensen pakten toch die stampvolle vlucht naar naar dat feest-eiland, want ze vonden dat ze dat echt hadden verdiend. 3 Maanden niet werken was voor sommigen toch iets te belastend. Dus lekker op elkaar gepropt in de rij van de luchthaven en in een te klein vliegtuig, want wat is een leven zonder disco en volle terrassen? Ik las ook de krantenberichten over volgepakte stranden en parken waar duizenden mensen op kleine oppervlaktes in elkaars nek zaten te hijgen. Ik las de berichten over feesten waarop losgeslagen jongeren met honderden tegelijk op elkaars lip aan het chillen waren. Kennelijk vonden hun ouders het allemaal best. Misschien zaten die wel in die vlucht naar dat feest-eiland. Toen mocht heel Nederland ook nog getuige zijn van een ministeriële bruiloft waar corona-regels aan de laars werden gelapt…
En daarom is het nu dan zo ver. Door het bovenstaande gedrag is het aantal corona-besmettingen in Nederland en vooral in de provincies Noord- en Zuid-Holland zodanig opgelopen dat Duitsland en België dat laatste deel van Nederland ‘op rood’ hebben gezet. Daarover publiceerde het Duitsland Instituut vandaag (16 september 2020) de volgende boodschap:
“Reizigers uit Noord- en Zuid-Holland moeten zich bij aankomst in Duitsland melden bij het Gesundheitsamt, de Duitse GGD, en tot twee weken in quarantaine, of totdat ze een recente negatieve coronatest kunnen overleggen.”
Het betekent per saldo dat ik mijn land niet meer uit kan zonder eerst 2 weken quarantine dan wel een verplichte recente corona-test. Zucht.
Daarom wil ik bij dezen een zeer ongemeend dankwoord richten aan alle corona-aso’s van Nederland. Jullie weten heel goed wie jullie zijn. Als je je heel erg aangesproken voelt door dit artikel, dan ben jij zo’n corona-aso die ervoor heeft gezorgd dat miljoenen Nederlanders hun land niet meer uit kunnen zonder allemaal gedoe. Daarbij hebben jullie voor iedereen het risico op een potentieel dodelijk virus stevig verhoogd met alle gevaren die daar bij horen. Ik zou kunnen vragen: “Hoe voelt dat? Zijn jullie nu trots op jezelf?”. Maar dat is zinloos. Want het gebruik van ironie en cynisme is niet aan corona-aso’s besteed. Als ze al niet gevoelig zijn voor het risico om het leven van een ander te verzieken, waarom zouden ze dan gevoelig zijn voor een taalkundige stijlfiguur.
Dat gedoe met quarantaine en een corona-test als je het land uit wilt, dat is nog maar het begin. Als het nog verder uit de hand loopt mogen we ook onze steden en straks niet meer onze huizen uit. Nog even en ik mag mijn werk niet meer op locatie doen en de toegang tot de supermarkt wordt weer gereguleerd. Het is in veel andere landen al gebeurd.
Hier hoefde dat eigenlijk niet. Want wij hadden een ‘intelligente’ lockdown en ‘eigen verantwoordelijkheid’. Die lockdown was wel intelligent. Maar sommige lieden aan wie we die eigen verantwoordelijkheid hebben toevertrouwd waren dat niet. Met als gevolg dat het leven voor iedereen nu weer veel moeilijker gaat worden. Heel erg jammer.
(133 views)
Mijn vrijheid eindigd niet waar uw (schijn)veiligheid begint. U mag uw mening hebben. Maar u (en niemand) heeft het recht om mij vrijheidsbeperkende regels op te leggen.
“Maar u (en niemand) heeft het recht om mij vrijheidsbeperkende regels op te leggen.”
Daar heeft wel degelijk iemand het recht toe, namelijk de wetgevende instantie. Als u in Nederland woont zijn dat voor u de Tweede en de Eerste Kamer. Zij scheppen het wettelijke kader dat zo nodig uw vrijheden inperkt, bijvoorbeeld om de volksgezondheid te beschermen. Gemeentes kunnen met onder andere Algemene Plaatselijke Verordeningen die wetten verbijzonderen. Uw vrijheid eindigt inderdaad niet waar mijn veiligheid begint, wat dat ook moge betekenen. Maar uw vrijheid eindigt wel wel waar, de door ons op democratische wijze gekozen, politici de wettelijke grenzen leggen.